U moet Javascript inschakelen om deze website te bezoeken.
U probeert deze website te bezoeken via Internet Explorer.
Deze website ondersteunt Internet Explorer niet.
Vanaf 2019 adviseert Microsoft aan Windowsgebruikers om te stoppen met het gebruik van Internet Explorer als standaard webbrowser.
Overweeg om één van de volgende gratis browsers te downloaden op uw Windowscomputer:
Wij hopen u gauw te mogen verwelkomen op Openluchtmuseum.nl!
Van letterbak naar letterbakkast
Oorspronkelijk werd een letterbak, een lade met daarin veel verschillende kleine vakjes, gebruikt door de zetter. Deze kon de loden drukletters in de verschillende vakjes bewaren. Door de overstap naar snellere en goedkopere offsetpersen werden de letterbakken in groten getale afgedankt. In de jaren 1970 was het een rage om de letterbakken aan de muur te hangen, gevuld met kleine, sierlijke en soms dierbare voorwerpen.
In de collectie van het Nederlands Openluchtmuseum bevindt zich ook een letterbak. Deze is gebruikt in Zevenaar in de jaren 1970 om allerlei miniatuurfiguren in de vorm van dieren, mensen en gebruiksvoorwerpen in te bewaren.
Leven met dementie
De nieuwe publiekspresentatie Leven met dementie is gehuisvest in een doorzonwoning met de inrichting en uitstraling van 1975 op het terrein van Nederlands Openluchtmuseum. Tijdens de ontwikkeling van de presentatie is gezocht naar een manier om niet alleen te vertellen over leven met dementie, maar om ook bezoekers hun verhaal te laten doen. Al snel kwam de iconische letterbak ter sprake: een juiste combinatie van de jaren 1970 en geschikt om een boodschap in achter te laten. Om wat extra ruimte te creëren, is gekozen voor een letterbakkast.
Gebruik
Bezoekers van de presentatie Leven met dementie wordt gevraagd om een bericht of tekening achter te laten over een bijzondere ervaring met een persoon met dementie en deze op te hangen in de letterbakkast. In de kast hangen al drie voorbeeldverhalen: Hasbia Ouali, die vanaf haar 15e bij haar grootouders in huis woonde om hen te helpen, vertelt over samen koken en bakken met haar oma. Wil en Hans Hanswijk vertellen over de reizen die ze door Europa maken. Op reis is alles nieuw en onbekend, of je nu dementie hebt of niet. Teun Toebes heeft vanuit zijn missie besloten in een verpleeghuis te gaan wonen. Meer dan drie jaar leefde hij samen met mensen met dementie. Nu begint de kast steeds voller te raken met mooie herinneringen en verhalen van bezoekers.
Achtergelaten verhalen
“Mijn moeder is 96 en heeft al bijna 15 jaar de ziekte van Alzheimer. Ze geniet nog van muziek, knuffelen en eten. En ze is gelukkig in het verpleeghuis, noemt het haar familie. Haar eigen kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen herinnert ze zich niet meer 😉 ♥.”
“Mijn lieve oma is pas 100 geworden en is helaas ook dementerend. Het bijzondere is dat ze op haar 100e verjaardagsfeestje heel helder was en ook mensen herkende die ze al jaren niet heeft gezien. We hadden een topfeestje en oma genoot voorop als stralende 100-jarige ♥.”
“Het telefoongesprek raakte, de paniek in de stem, het verdwaalde in het hoofd, de gevraagde nabijheid. Herkenbaar en nog zo voelbaar.”
“Wat zo fijn is aan mijn moeder (88) met Alzheimer is dat ze zelf niet doorheeft dat ze van alles vergeet en als een blije vogel door het leven blijft fladderen. Thuis… met (veel) hulp van mij. Blij mee!”
“Schoonmama heeft geen woorden meer maar zingen kan ze als de beste: op toon en mét woorden. Die weet zij beter dan ik.”
Jo-Ann van den Berg
Projectleider Doorzonwoningen: Bouw